یاس کبود

بر این باوریم كه قرآن كتاب جامعی است و تمامی حقایق هستی به طور كامل در آن تبیین شده است .

... وَ نَزَّلْنا عَلَیْكَ الْكِتابَ تِبْیاناً لِكُلِّ شَیْ‏ءٍ» (ما این كتاب را بر تو نازل كردیم كه بیانگر همه چیز است (نحل/ 89))

هدف نهایی نزول قرآن ، انسان سازی و تربیت بشر است بنابراین منظور از «همه چیز» تمام اموری است كه انسان برای پیمودن راه تكامل به آنها نیاز دارد اموری كه تمامی جنبه‌های مادی ، معنوی ، فردی و اجتماعی او را در برمی‌گیرد. كافی است به دریای پرفیض قرآن سری بزنیم تا از گوهرهای ناب معارف آن بهره‌مند شویم .

از جمله مطالبی كه در قرآن به طور تفضیل بیان شده ، مسائلی است كه از رووس موضوعات علم روانشناسی به شمار می‌رود. یكی از امور مهم زندگی انسان چگونه اندیشیدن است. چرا كه نحوه تفكر هر فرد به طور مستقیم بر احساسات و عملكردهای او تاثیر می‌گذارد و به این ترتیب ، شخصیت انسان را تحت الشعاع خود قرار می‌دهد.

اندیشه‌ی صحیح، تفكری است كه ابعاد بالقوه وجود انسان را به فعلیت برساند و او را به سوی رشد و فلاح رهنمون شود. به میزانی كه اندیشه مثبت داشته باشیم حیات طیبه روزیمان می‌شود، از سلامت روح و روان برخوردار می‌شویم و از جنبه‌های مختلف زندگیمان لذت می‌بریم .

از سوی دیگر به میزانی كه تفكرمان منفی باشد ، فقر ، نفرت ، گریز از خلق و دیگر اموری كه در این راستاست دامنگیرمان می‌شود.بنا به نقش مهمی كه « اندیشه صحیح » در زندگی ما ایفا می‌كند، در محضر قرآن قرار می‌گیریم تا بیاموزیم كه چگونه بیندیشیم .

إِیَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاكَ نَسْتَعینُ (حمد/5)

در این آیه مباركه فعل‌های « نَعْبُدُ» و «نَسْتَعینُ» به صورت متكلم مع الغیر آمده است. گویی قرآن به ما می‌آموزد كه برای حركت‌های مثبت، باید با جمع‌های سالم همراه شویم .

برخی افراد مردم گریز و جمع گریزند، تصور می‌كنند توانایی‌ها و آموخته‌های خودشان برای پیمودن راه كمال و وصال كافی است ، و نیازی ندارند كه به جمع خوبان بپیوندند. اما این دیدگاه، تفكری است اشتباه. اندیشه صحیح این است كه بپذیریم خداوند در جمع بركتی قرار داده كه در حركت‌های فردی ، از آن میزان بركت برخوردار نمی‌شویم. برای به ثمر رسیدن امور مثبت و ارزشمند ، باید با گروهی از خوبان همراه گردیم .

منبع:تبیان